Ulubieńcy Marca 2014

Witajcie moi czytelnicy, w tym miesiącu niewiele pisałam, czasem przychodzi taki kryzys twórczy, ale z moimi ulubieńcami zawsze przychodzę pod koniec miesiąca, więc i tym razem można było się tego spodziewać. Nie mam za wiele ulubieńców, ale zawsze się coś znajdzie :)

 

Oto moi marcowi ulubieńcy, jak zawsze nie może zabraknąć moich ulubionych gazet

Pierwsza z nich to oczywiście "Better Homes and Gardens",

gazeta w której zawsz znajduję fantastyczne pomysły do domu, ogrodu i oczywiście coś smacznego do ugotowania. W tym numerze były pomysły na jajka.

Mnóstwo przepisów na omlet, jajka sadzone, jajka na miękko i na twardo,

jajka po benedyktyńsku itp. Świetne pomysły na weekendowe śniadanie dla całej rodzinki. :)

 

 

W tym numerze były też pomysły na remont kuchni, mi się jeden pomysł baaaaardzo spodobał, jest w moi stylu "vintage", duża przestrzeń i sporo mebli, czyli to co kocham.

Pomysły na przerobienie pokoju dla dzieci, wiadomo jak nasze pociechy się nudzą wszystkim,
w tej gazecie zawsze można znaleźć ciekawe pomysły żeby pokój wyglądał całkiem inaczej i równie kolorowo :)

Mój następny ulubieniec to kolejna gazeta, tym razem skusiłam się na gazetę "Hello!",

nie kupuję jej cały czas, jedynie od czasu do czasu, zależy co jest ciekawego do poczytania.

W gazecie zazwyczaj można znaleźć sporo artykułów o rodzinie królewskiej, jednak są to ciekawe artykuły, nie takie jak w zwykłych kolorowych pismach, które powielają jeden temat przez miesiąc.

 

Moi następni ulubieńcy to darmowe gazetki z naszych sklepów, tu na zdjęciu akurat są dwie z Woolworths'a. Mam też z Coles'a ale gdzieś podczas zdjęć się mi zapodziała :)

Te gazetki na serio lubię, są tam świetne przepisy z których często korzystam, dla przykładu, moje ostatnie ciasta które zrobiłam, pochodziły właśnie z tych gazetek.

 

W najnowszej gazetce można znaleźć przepisy na Święta Wielkanocne, są to głównie desery czekoladowe, pewnie kilka z nich wypróbuję bo na zdjęciach wyglądają pysznie.

Poniżej na dwóch zdjęciach przykładowe przepisy na ciasta z czekoladą

 

No i na koniec moi ulubieńcy kosmetyczni, pierwsi ulubieńcy to szampon i odżywka, które uwielbiam, delikatny szampon i super odżywka, działają na włosy na prawdę świetnie.

Jest ich kilka rodzajów, dostępne w naszych lokalnych supermarketach w przystępnych cenach.

 

 

Na koniec mój ostatni ulubieniec kosmetyczny, i w zasadzie mój najnowsze odkrycie. Do tej pory nigdy nie miałam do czynienia z firmą L'OREAL, oczywiście znam ta firmę ale nie posiadałam żadnych kosmetyków tej firmy, aż do teraz. Jest to morelowy scrub do twarzy, okrągła część jest wyjmowaną gąbeczką do masarzu twarzy i wmasowywania tego scrubu.

Działa dobrze, może nie rewelacyjnie, ale bardzo dobrze oczyszcza moją twarz i jest bardzo wydajny co uważam za dużą zaletę, gdyż cenowo nie zalicza się do najtańszych.

 

I to na tyle z moich ulubieńców w tym miesiącu.

Mam nadzieję że się Wam podobają :)

 

 

Blueberry and apple pie w Aussie style

Ostatnio lubię piec ciasta, przynajmniej jedno tygodniowo, wyszukuję nowe, ale skupiam się na tutejszych książkach i gazetach z przepisami. Tym razem wpadło mi w oko nowe ciasto z jabłkami i jagodami i postanowiłam je upiec. Oto przepis na nowe ciasto:

 

 

Składniki:

 

2 kubki mąki pszennej

1 kubek brązowego cukru (doradzam dać połowę, bo może być za słodko)

2 łyżeczki cynamonu

250g masła

4 jabłka

125g jagód

1/4 kubka posiekanych migdałów

 

Oto mój przepis:

 

W dużej misce wymieszać mąkę, cukier i jedną łyżeczkę cynamonu. Dodać miękkie masło i dobrze wyrobić ciasto. Oddzielić 1/4 ciasta i odłożyć do lodówki.

Resztę ciasta przełożyć do formy, wyłożyć spód i na bokach. Następnie obrać jabłka i pokroić w małe kawałki. Posypać jabłka cynamonem. Przełożyć jabłka do formy, na środku, na spodzie w środku ułożyć jagody i zakryć je jabłkami. Resztę 1/4 ciasta pokruszyć na wierzchu i posypać migdałami. Piec w temp. 180 stopni 1h 10min.

 

Moja rada, ilość cukru zależy od Was, ja dałam tyle ile było w przepisie, czyli 1 kubek i wyszło mi za słodkie ciasto. Ogólnie smaczne i mokre w środku dzięki świeżym owocom.

 

 

Górnictwo Zachodniej Australii

Było Queensland i Nowa Południowa Walia, więc wypada napisać kilka zdań o górnictwie w Zachodniej Australii, które jest równie ważne i co w dwóch poprzednich stanach.

Najbardziej znanymi kopalniami w Zachodniej Australii są Kalgoorlie oraz Argyle Diamond. Oprócz tych dwóch w Zachodniej Australii jest mnóstwo innych kopalń, szczególnie Zachodnia Australia słynie z wielu kopalń uranu.

 

Kalgoorlie - kopalnia złota

 

Rozwój górnictwa w Zachodniej Australii charakteryzuje się niezależnością od taniej energii. międzynarodowymi cenami surowców mineralnych oraz bezpośrednimi inwestycjami zagranicznymi. Odkrycie złota w Zachodniej Australii było bodźcem, który zachęcił ludzi do osiedlania się w tych regionach. Złoto znaleziono w 1890 roku, doprowadziło to do gorączki złota w Zachodniej Australii, która wtedy już była w Wiktorii. Wydobycie złota spadło w 1904 roku co zaczęło prowadzić do bolesnego okresu - wojny światowe, międzynarodowa depresja oraz lokalne susze. Górnictwo zaczęło ponownie ruszać w 1930 roku, jednak państwo i rząd stanowy skupiło się na rolnictwie i inicjatywach produkcyjnych. Rolnictwo osiągnęło duży wzrost, aż do 1970 roku, po czym ustabilizowało się. Ponad milion hektarów ziemi została wtedy porzucona, a rząd ponownie zwrócił się w stronę górnictwa, i to było od tamtego momentu priorytetem.

Okres po 1945 roku charakteryzował się rozwojem górnictwa stanowego na skalę światową. Zachodnia Australia zaczęła wtedy coś znaczyć na arenie światowej. Rozwój komunikacji

i transportu umożliwił Zachodniej Australii wysyłanie towaru za granicę, oraz dało to wiele nowych możliwości lokalnym producentom. Drugi tzw. boom w Zachodniej Australii nastąpił w 1960 roku gdy rząd podniósł embargo na eksport rudy żelaza. Popyt był napędzany dzięki prężnie rozwijającej się gospodarce Japonii, inwestycjom Amerykańskim oraz dzięki brytyjskim wpływom w tym stanie.

Eksport rudy żelaza do Japonii oznaczał zasadniczą zmianę w handlu Australii Zachodniej

i utorował drogę do rozwoju Azji jako największego regionu handlowego świata.

W latach 1960-1970 duże znaczenia miało odkrycie innych surowców tj. niklu, ropy naftowej, boksytów i tlenku glinu. W 1980 ponownie można było zauważyć ożywienie w sektorze wydobycia złota, co było spowodowane inflacją i nową technologią przetwarzania.

 

Najważniejszymi surowcami, jakie się wydobywa w Zachodniej Australii są:

rudy żelaza - spotykane w regionie Pilbara, wydobycie rudy żelaza w latach 2008-09 stanowiło 47% całkowitej wartości zasobów stanowych, o wartości 33,56 miliardów dolarów.

ropa naftowa - ropa naftowa jak i samo górnictwo podlega temu samemu wydziałowi - Department of Mines and Petroleum, jednak nie jest bezpośrednio związane z węglem.

Ropa naftowa osiągnęła wartość $8,7 miliardów dolarów w 2009 roku.

złoto - historia wydobycia złota w Zachodniej Australii sięga 1880 roku, surowiec ten odkryto w regionach Coolgardie i Kalgoorlie w 1892 i 1893 roku. Szczyt wydobycia złota

osiągnięto w 1903 roku, złotą erę przeżywano w 1930 roku, ponowne ożywienie

przyszło w połowie 1980 roku.

tlenek glinu - w 2009 roku wyprodukowano 12,4 milionów ton tlenku glinu, przy wartości 3,6 miliardów dolarów. Worsley Alumina wybudowało kopalnię i rafinerię w 1980.

Kopalnia znajduje się niedaleko kopalni Boddington.

nikiel - przemysł niklu przeżywał spadek cen międzynarodowych w 2009 roku. Produkcja niklu była stosunkowo stała, wartość branży spadła z rekordowego poziomu $6,9 bilionów

w 2007 roku do poniżej $3,3 miliardów w 2009 roku. Ponadto liczba pracowników

spadła z 13.307 w 2008 do 7.561 w 2009. Nikiel w Zachodniej Australii odkryto

w miastach tj. Kimbalda, Mount Windarra i Agnew.

cynk - w 2009 nastąpił spadek produkcji cynku, spadek wyniósł 33%, a wartość przemysłu spadła

o 35%. Ze względu na charakter cynku i ołowiu, które często występują razem cynk

doświadczył tych samych wzlotów i upadków jak w produkcji ołowiu.

węgiel - surowiec ten jest obecnie wydobywany w Zachodniej Australii wydobywany tylko w jednym miejscu - Collie - działają tam dwie kopalnie. 90% wydobywanego

węgla z tych kopalń, jest stosowanych w elektrowniach, pozostała część w produkcji

pasków mineralnych. Podczas, gdy niewielka część węgla Australii Zachodniej jest

eksportowana do Indii i Chin w ostatnich latach, większość węgla trafia do elektrowni

węglowych zlokalizowanych głównie w obszarze Collie.

diamenty - większość diamentów produkowanych w Australii Zachodniej, pochodzi z kopalni diamentów Argyle, położonej na dalekiej północy tego stanu. Kopalnia

produkuje 20% światowej produkcji diamentów i rozpoczęła wydobycie

w 1985 roku. Najbardziej znanym produktem tej kopalni jest różowy diament.

Oprócz tej kopalni, jest jeszcze jedna produkująca diamenty w Zachodniej

Australii - Ellendale, jest ona położona 100km na wschód od Derby.

Ellendale produkuje rzadkie żółte diamenty.

sól - 80% produkcji całej soli w Australii pochodzi z Zachodniej Australii, 77% pochodzi z przedsiębiorstwa Dampier Salt Limited's w Dampier, z Port Hedland i Lake MacLeod

w regionie Pilbara. Pozostałe kopalnie soli znajdują się w Onslow,

Koolyanobbing i Esperance.

 

Poproszono mnie, żebym opisała kilka miejscowości związanych z górnictwem Zachodniej Australii, tymi miejscowościami są Leonora, Menzies, Wiluna, Kambalda, Laverton, Kalgoorlie, Coolgardie.

 

LEONORA to małe miasteczko położone w regionie Goldfields-Esperance, 833km na wschód od stolicy stanu Perth i 237km na północ od miasta Kalgoorlie. Według spisu z 2006r. Leonora liczyła 401 mieszkańców, z czego 1/3 to ludzi pochodzenia Aborygeńskiego. Obszar ten jest niezwykle suchy, ze średnią opadów rocznych zaledwie 230mm. Średnie dzienne temperatury to 18 ° C w lipcu aż do 37 ° C w styczniu. Leonora to przede wszystkim miasteczko górnicze, istnieje kilka kopalń złota. Powierzchnia jest jednak zbyt sucha aby wspierać intensywne rolnictwo. Za to pasterstwo jest tu bardzo istotne dla ludzi.

 

Leonora dawniej

Leonora dziś

Pierwszym europejskim odkrywcą był John Forrest, który dotarł w te tereny w 1869 roku. Forrest rozbił swój obóz w pobliżu widocznego wzgórza, które nazwał Górą Leonora, po jego sześcioletniej bratanicy Fanny Laonora Hardey. W 1894 roku, odkryto złoto, w kolejnych latach takich znalezisk było co raz więcej co spowodowało szybki rozwój tego regionu. W 1898 roku oficjalnie nadano nazwę miastu Leonora. Z miasta Leonora do drugiego miasta Gwalia kursował tylko jeden pociąg w latach 1901-1921. Początkowo napędzany parą, w 1908 przerobiono go na obsługę elektryczną, a od 1915 był napędzany benzyną.

 

Kopalnia diamentów w Argyle

 MENZIES miasteczko to leży również w tym samym regionie co Leonora, czyli w Goldfields-Esperance, 728km na północny-wschód od stolicy stanu Perth i 133km na północny-zachód od miasta Kalgoorlie. Według spisu z 2006 roku, ludność liczyła 56 mieszkańców. Złoto w tej okolicy odkryto w 1894 roku przez kanadyjskiego poszukiwacza Leslie Roberta Menziesa oraz innego poszukiwacza Johna McDonalda. Oni jako pierwsi wydzierżawili tutejsze tereny w październiku 1894r nazywając swój teren Lady Shenton. Odkryli sporo złota, w 1895 roku miastu nadano nazwę Menzies. Ratusz wybudowano w latach 1896/98 i można go nadal podziwiać.

 

Menzies - Ratusz

Linia kolejowa została doprowadzona do miasta w 1900r. Woda musiała być dostarczana do miasta z podziemnych studni i okolicznych jezior. Rząd rozpoczął budowę tamy w 1897 roku, co spowodowało dostraczanie wody do miasta od 1901 roku. W 1900 roku populacja miasta sięgała 10.000, było tam wtedy 13 hoteli i dwa browawy. Gorączka złota trwała 10 lat i w 1905 część górników opuściła miasto, aby spróbować szczęścia gdzie indziej. W 1901roku populacja miasta spadła do 1.000. Wydobycie złota nadal się odbywa w okolicach Menzies.

 

KAMBALDA to również małe miasteczko górnicze, znajdujące się 60km niedaleko miasta Kalgoorlie i 75km południowy-wschód od Coolgardie. Jest to rdzenna ziemia ludzi Galaagu. Położone w tym samym regionie co dwa poprzednie miasteczka. Jest ono podzielone dwa mniejsze podmiasta oddalone od siebie o 4km, są to Kambalda Zachodnia i Kambalda Wschodnia. Znajdują się na zachodnim brzegu gigantycznego jeziora soli Lake Lefroy.

 

 Według spisu w 2006 roku, miasta Kambalda liczyły 2705 ludzi. Kambalda została odkryta dzięki ogromnemu boomowi górniczemu. Pierwsza osada została nazwana Red Hill w 1897r. i zawdzięcza swoje istnienie Percyemu Larkinowi, poszukiwaczowi, który odkrył złoto w okolicy w 1896r. Miasto zostało oficjalnie nazwane 10 grudnia 1897 roku. Kopalnia Red Hill Gold Mine, która rozpoczęła swoją działalność w 1897r. działała stosunkowo krótko, została zamknięta w 1907r. a osada stała się miastem duchów. Ponownie tym terenem zaczęto się interesować w 1954r. George Cowcill pobrał próbki gleby i stwierdził iż odnalazł uran. Późniejsza analiza wykazał, że są tam duże złoża niklu i w 1966r. firma West Mining Corporation otwarła pierwszą kopalnię niklu w Australii. Z góry Red Hill można zobaczyć piękny widok na jezioro Lake Lefroyem.

 

Otwarcie kopalni diamentów Argyle

 LAVERTONE miasteczko znajduje się w regionie Goldfields-Esperance, miasto położone jest na zachodnim skarju Wielkiej Pustyni Wiktorii, 957km na północny-wschód od Perth, 124km na północny wschód od miasteczka Leonora. Około 1/3 ludności ludzie pochodzenia Aborygeńskiego. Obszar jest bardzo suchy, klimat bardzo przypomina ten jaki można spotkać w mieście Leonora. Ostatnia aktywność w tym regionie to ponowne otwarcie starej kopalni niklu Windarra Poseidon, oraz Gwalia Barnicoat Mine Crescent Gold. Odkrywcami w tym regionie byli John Forrest, David Carnegie i Frank Hann. Złoto w tej okolicy odkryto w 1896r. wielu poszukiwaczy i górników przeniosło się z tego powodu w ten region. Wśród nich był Dr. Charles W. Laver, który był wielkim zwolennikiem rozwoju tego regionu. Jedną z najbardziej znanych i udanych kopalń bała kopalnia Craiggiemore, wokół której rozrosło się miasteczko.

 

Lavertone

Obszar ten stał się znany jako Laverton na cześć Dr. Lavera. Oficjalnie miastu nadano nazwę Lavertone w 1900r. Do końca 1960r miasteczko Lavertonemalało, głównie z powodu niskiej ceny złota. W 1969 jednak inny poszukiwacz Ken Shirley odkrył ogromny depozyt niklu. Depozyty niklu były wydobywane przez Windarra Nickel Project przez kolejnych 20 lat. W tym regionie istnieją dwie główne kopalnie złota: Granny Smith, zarządzana przez BArrick Gold, oraz Sunrise Dam Gold Mine, która jest własnością AngloGold Ashanti. W obydwu kopalniach prowadzone są kopalnie odkrywkowe i podziemne. W okolicy znajdują się mniejsze kopalnie złota: Brighstar i Lavertone, oraz kopalnia niklu Laterite. Ziemia jest tu zbyt sucha na prowadzenie rolnictwa, jednak w miarę idealna na wypas owiec.

 

 

KALGOORLIE miejscowość obecnie znana jako Kalgoorlie-Boulder, położona 595km na północny-wschód od Perth na końcu Great Eastern Highway. Miasto zostało założone w 1893r. w czasie gorączki złota i znajduje się w pobliżu tzw. "Golden Mile". Według spisu powszechnego z 2011r. miasto liczyło 31.107 ludności (więcej niż nasze Emerald)co czyni to miasto największym ośrodkiem miejskim w regionie Goldfields-Esperance i piątym co do wielkości w Australii Zachodniej. Nazwa Kalgoorlie pochodzi od Wangai - "Karlkurla" i oznacza to "miejsce z jedwabistymi gruszkami".

 

Kalgoorlie panorama miasta

Hotel York i Hotel Orient w Kalgoorlie

Kalgoorlie - Ratusz

Historia tego miejsca jest dość ciekawa, w styczniu 1893r. poszukiwacze Patrick "Paddy" Hannan, Tom Flanagan i Dan O'Shea jechali w stronę góry Youle, gdy jedne z ich koni stracił podkowę. Podczas postoju, poszukiwacze zauważyli ślady złota  okolicy i postanowili zostać. W dniu 17 czerwca 1893r. Hannan złożył pozew o nagrodę co spowodowało szybki napływ ludności do tego regionu w poszukiwaniu złota. W 1898r. ludność miasta liczyła 2018, dokładnie 1516 mężczyzn i 502 kobiety. Wydobywanie złota, oraz innych metali tj. nikiel jest głównym źródłem przemysłu w Kalgoorlie od zawsze. Mniejszy obszar dużych kopalń złota jest często określany jako Golden Mile

i jest uważany przez niektórych za najbogatszą milę kwadratową na ziemi.

W 1896r. doprowadzono linię kolejową do miasta, był to pociąg sypialniany i kursował tylko nocą, zwany The Westland, funkcjonował do 1970r. W 1917 ukończono linię wąskotorową, łącząc Kalgoorlie z Port Augusta w Australii Południowej. Trasa o długości 2000km, biegnąca po pustyni.

 

 

COOLGARDIE to niewielka miejscowość położona 558km na wschód od Perth i liczy około 800 mieszkańców. Coolgardie jest teraz znane jako miejscowość turustyczna i jako miasteczko górnicze i miasto duchów, to kiedyś było trzecim największym miastem w Zachodniej Australii, po Perth i Fremantle. W tym czasie wydobycie złota było głównym przemysłem. Wielu górników żyło tu w trudnych warunkach, jednak tylko dla niewielu dokonane znaleziska się opłacały. Wiele ludzi opuśiła to miejsce, a Ci którzy zostali mieli przez jakiś czas jeszcze nadzieje, które szybko gasły.

Miasto zostało założone w 1892r. kiedy odkryto w okolicy złoto.

 

Coolgardie - główna ulica

 

W szczytowym okresie miasto liczyło 5008 ludności - 3151 mężczyzn i 1857 kobiet - było tutaj też mnóstwo firm górniczych, naliczono ponad 700, które zostały zarejestrowane przez London Stock Exchange. Wartość miasta dla kolonii w 1890r. była na tyle znacząca, że postanowiono zmusić Australię Zachodnią aby dołączyła do Australijskiej Federacji - Wielkiej Brytanii i wschodnich kolonii, proponowano wtedy utworzenie nowego stanu o nazwie Auralia wokół miasta i innych miejscowości w regionie Goldfields, tj. Kalgoorlie. Jednka rząd Perth nie zgodził się na przeprowadzenie referendum w sprawie federacji. Rząd Australii Zachodniej niechętnie spełnił obowiązek przeprowadzenia referendum , fedracja pojawiła się w 1901r. Coolgardie stało się centrum federalnych wyborów. Wkrótce po listopadzie 1901, Alf Morgans z elektoratu stał się premierem Australii Zachodniej.

 

Coolgardie - School Of Mines

Wydobycie złota spadło na początku 1900r. a od czasu I wojny światowej miasto było w dołku. Federalny elektorat został zniesiony w 1913r. ze względu na zmniejszenie populacji, wielu mieszkańców wyjechała do innych miast, w których złota było jeszcze pod dostatkiem. Sytuacja nie zmieniła się w ciągu wieków, ludność spadła do 200, i miasto stało się istnym miastem duchów.

Wiele budynków zostało zachowanych, co przyczyniło się do rozwoju branży turystycznej, spowodowało to niewielki wzrost zatrudnienia w mieście.

Coolgardie - Ratusz

 

O górnictwie Zachodniej Australii napisałam chyba najbardziej szczegółowo, choć chyba każdy artykuł zawiera ciekawe informacje o różnorodności górnictwa w każdym stanie.

Mam nadzieję, że nie przynudziłam za bardzo ;)

Górnictwo Nowej Południowej Walii

W porównaniu do Queensland, o Nowej Południowej Walii nie wiele wiem na temat górnictwa. Byliśmy raz w NWS jednak nasza wizyta nie miała nic wspólnego z górnictwem. Kojarzę kilka nazw i regionów i musiałam, trochę pogrzebać. Mam nadzieję, że udało mi się ciekawe informacje nadające się na kontynuację artykułów w tym temacie.

 

 

W Nowej Południowej Walii, jest dość sporo różnych kopalni, w zasadzie mamy tu cały przekrój :) Mamy tu kopalnie srebra, cynku, złota, ołowiu, cyrkonu, miedzi, tytanu oraz węgla.

Jak się można domyślać, najwięcej jest kopalni węgla w regionie Upper Hunter, Central West i New England. Ja kojarzę tylko miasto Narrabri, jednak jest więcej górniczych miasteczek

tj. Boggabri, Quirindi, Gunnedah, Denman, Singleton, Muswellbrook, Orange, Parkes, Mudgee, Kandos, Lithgow oraz West Wyalong. Są również dwa mniejsze regiony na wschodzie Lower Hunter i Illawarra. W tych dwóch regionach są jedynie kopalnie węgla kamiennego.

Miejscowości jakie się zaliczają do miasteczek górniczych to:

Tahmoor, Appin, Helensburgh, Douglas Park, Wollongong, Mt. Kembla (dwie chyba najbardziej znane miejscowości w NSW), Medway New Berrima, Wyong, Cessnock i Newcastle - to nie takie małe miasteczko, osobiście mogłabym tam mieszkać :) kolejną miejscowością jest East Maitland, Gloucestor, Stroud, Seahampton, Lake Macquarie, Killingworth.

W regionie Central West są też kopalnie złota i miedzi. Pozostałe kopalnie znajdują się w regionie Far West, jest niewiele na przykład kopalni cyrkonu i tytanu jest po jednej a kopalń cynku i ołowiu po dwie na zachodzie stanu.

Kilka faktów na temat kopalń w NSW

Kopalnie w Nowej Południowej Walii wyprodukowały

221 milionów ton surowego węgla oraz

167 milionów ton węgla na potrzeby handlu.

Kopalnie w NSW wyprodukowały 172,000

ton miedzi i 28,000 kilogramów złota.

Łącznie wydobycie było warte $24,5 biliona,

w tym $20,7 to koszt wydobycia węgla, $1,4 miedzi,

oraz $1,8 złota.

Około 82% węgla wyeksportowano, resztą

wykorzystano do wytworzenia energii elektrycznej

w elektrowniach węglowych.

Według danych z sierpnia 2013 w górnictwie

NSW pracuje 53,745.

Chiny są drugim największym klientem Australii

i otrzymują około 23 mln ton węgla, odrobinę

więcej 63 mln ton powędrowało do Japonii.

 

Jak wiadomo górnictwo podziemne wymaga tworzenia tuneli, którymi będę mogły przejechać maszyny wydobywające surowce. Dzięki górnictwo podziemnemu wydobywa się nie tylko surowy węgiel ale również minerały metaliczne tj. złoto i miedź.

W Nowej Południowej Walii są dwa typy takich kopalni:

1. Bord-and-Pillar - jest to najstarsza technika górnictwa podziemnego, powszechna w NSW zanim wprowadzono drugi typ wydobycia w 1960 roku - Longwall .Metoda ta wykorzystuje siatkę tuneli

i obejmuje stopniowo cięcia paneli do pokładu węgla jednocześnie zostawiając filary węgla wspierające kopalnię. Tą metodę wyparł drugi typ wydobycia, jednak jest nadal używana w kilku mniejszych kopalniach tj. Newcastle i Yancoal's Tasman Mine.

 

 

 

2. Longwall Mining - wydobycie ścianowe podziemne - ta metoda zrewolucjonizowała górnictwo, pod względem bezpieczeństwa, kosztów i efektywności i przede wszystkim opłacalności wydobycia na dużą skalę. W górnictwie ścianowym używa się kombajnów mechanicznych do cięcia węgla, węgiel spada na taśmę transportującą go do innej części kopalni odpowiedzialnej za eksport. Obok kombajnu stoją sekcje wspierające korytarz, sekcje przesuwają się do przodu i rozpierają. Górnictwo ścianowe jest bardziej wydajne niż Bord-and-Pillar ponieważ nie pozostawia filarów węgla a co za tym idzie, więcej surowców mineralnych może być wydobytych. Przykłady kopalń ścianowych:

Centennial Coal's Angus Place w pobliżu Lithgow, Kestrel Mine w Emerald, Broadmeadow Mine w Moranbah i wiele wiele innych.

 

 

Poniżej kilka zdjęć z różnych kopalni w Nowej Południowej Walii

Newcrest Ridgeway Mine



Northparkes Mine



Cadia Valley Operations - jedna z największych kopalni złota w Australii

 

Węgiel po wydobyciu, ma wiele zanieczyszczeń, tj. kamienie, skały i brud, które trzeba usunąć poprzez mycie oraz specjalne traktowanie tzw. "leczenie" w zakładzie przeróbki węgla.

Przeróbka sprawia iż zasoby węgla są bardziej opłacalne poprzez poprawę jej jakości, a także obniża koszty transportu poprzez zmniejszenie odpadów. Przeróbka minimalizuje również wpływ na jakość powietrza w czasie transportu węgla do elektrowni lub do portów eksportowych w Newcastle

i Wollongong. Przetwórstwo minerałów obejmuje szereg działań , w tym poszukiwania, wydobycie

i produkcję surowców. Nowa Południowa Walia przoduje w Australii w przetwórstwie minerałów,

i przyczynia się do zwiększenia infrastruktury w produkcji stali, aluminium i cementu, a także materiałów ogniotrwałych stosowanych do produkcji szerokiej gamy materiałów takich jak wykładziny pieców i spalarni.

 

Historia Górnictwa w Nowej Południowej Walii

 

Górnictwo w Nowej Południowej Walii istnieje od ponad 200 lat, zapewniając tym samym miejsca pracy, bezpieczeństwo, niezależność i bogactwo (?) Żaden inny stan nie odegrał tak ważnej i największej roli w historii górnictwa Australijskiego. Górnictwo węgla kamiennego rozpoczęło się niedaleko Nobbys Head w Newcastle w 1790 roku. Pierwszy statek eksportujący węgiel z Australii wypłynął w 1799 roku z Newcastle. W 1880 roku do Newcastle dołączyły inne miasta uczestniczące w wydobyciu i transporcie węgla kamiennego po za granice Australii, były to miasta Wollongong oraz Broken Hill. Na dzień dzisiejszy, Newcastle jest największym portem na świecie zajmującym się eksportem węgla kamiennego.

 

Na południe od Sydney, inna miejscowość Illawara zaczęła również rozkwitać pod względem wydobycia tym razem węgla koksującego, wspierając tym samym główne gałęzie przemysłu czyli produkcję stali. Pierwsza kopalnia w regionie Illawara powstała w 1848 roku w Mount Keira.

Na dzień dzisiejszy Illawara nadal pozostaje jednym z wiodących producentów stali oraz wyrobów stalowych w regionie Azji Południowo-Wschodniej. Z portu Mount Kembla również wypływa węgiel i stal. Węgiel stanowi największą i najważniejszą część tutejszej gospodarki, jednak pozostałe surowce odgrywają równie ważną rolę, szczególnie w historii górnictwa Nowej Południowej Walii. Złoto odkryto w pobliżu miejscowości Orange w 1851 roku, wywołując tym samym gorączkę złota. W 1870 roku w Cadia Hill również znaleziono złoto, ale także i miedź. To miejsce jest aktualnie największą kopalnią złota w Australii.



Mount Boppy - kopalnia złota

 Kolejne regiony Nowej Południowej Walii powoli odkrywano a także to co się tam kryło. Do dziś istnieje mnóstwo firm, małych i średnich zaopatrujących przemysł górniczy i wspierających lokalną gospodarkę. Są to nie tylko ośrodki regionalne, które rosły i rozwijały się poprzez wydobycie. Przedmieścia Sydney tj. Balmain i Glebe zostały stworzone na samym początku gdy odkryto i wydobywano węgiel. Stolica stanu, nadal otrzymuje profity z wydobycia węgla, wiele firm na tym również korzysta.

 

Mam nadzieję, że artykuł Wam się podobał, czeka mnie jeszcze jeden w tym temacie.

Jeśli chcecie się dowiedzieć czegoś więcej o górnictwie w Nowej Południowej Walii polecam stronę:

http://www.nswmining.com.au/

 

 

Górniczy region Queensland

Tak się złożyło, że mieszkamy w Queensland i raczej nic nie wskazuje na to, żeby miało być inaczej :) Nasze życie związane jest od samego początku z tutejszym górnictwem, więc postanowiłam opisać tą strefę przemysłu w kilku stanach, zaczynając od naszego Queensland.

 

 

Najbardziej znanym regionem górniczym w Queensland jest Bowen Basin. W tym regionie są największe złoża węgla w całej Australii. Sam region został nazwany po rzece - Bowen - przepływającej w pobliżu, a sama rzeka otrzymała tą nazwę na cześć Sir Georga Bowena.

Bowen Basin zajmuje powierzchnię 60, 000 kilometrów kwadratowych w samym środku stanu.

Większość kopalni odkrywkowych i podziemnych zlokalizowanych jest na północy, węgiel z tych regionów trafia do portów Hay Point oraz Dalrymple Bay, z regionów położonych bardziej na południe, węgiel trafia do portu w Gladstone.

 

 

Głównymi kopalniami i chyba najbardziej znanymi (choć tutejsi ludzie znają je chyba wszystkie, nie tylko te najbardziej znane) są kopalnie:

 

 

 

Goonyella Riverside Mine - Moranbah

Moranbah North - Moranbah

Collinsville - na północ od Moranbah

Peak Downs - niedaleko Moranbah

Broadmeadow - Moranbah

Oaky Creek - niedaleko Emerald

Gregory - niedaleko Emerald

Crinum - niedaleko Emerald

Kestrel - Emerald

Ensham - niedaleko Blackwater

Cook - niedaleko Blackwater

Minerva - Emerald

Dawson Mining Complex - Moura

Callide - Biloela

Mt. Isa Mines

 

 

 

 

Jest to tylko kilka takich najważniejszych i najbardziej znanych, w naszej okolicy jest nadal mnóstwo miejsc w których złoża węgla czekają na otwarcie kolejnej kopalni, takim miejscem jest np. Springsure i Rollestone na południu oraz Alpha na zachód od Emerald.

Kopalnie również znajdują się w pobliżu Capelli, Clermont, Dysart.

 

Robert Logan Jack był pierwszym geologiem z rządu Queensland, który zarejestrował złoża węgla w tym regionie w 1878 roku. Region Collinsvile był pierwszym w którym odkrywano złoża węgla w 1920 roku. W 2006 roku, 60% wyeksportowanego węgla z Australii pochodziło właśnie z regionu Bowen Basin. W 2010 roku prawie wszystkie kopalnie zostały zalane przez jedną z największych powodzi. Wiele kopalń nie było w stanie kontynuować prac i wywiązywać z podpisanych kontraktów.

 

Jeśli chodzi o różnice pomiędzy tymi miastami, to nie specjalnie się one różnią. Są małe, mało ciekawe, żadnych atrakcji w pobliżu. Po prostu miasteczka górnicze, gdzie ludzie ciężko pracują, kobiety zazwyczaj siedzą z kilkoma dzieciakami w domu i tyle.

Górnicy mają różne zmiany, najczęściej spotykanymi zmianami są 4/4 5/5 4/5 5/4, są również zmiany 7/7 a w innych stanach Australii, praca trawa 3-4 tygodnie 1 tydzień wolnego.

 

Poniżej kilka zdjęć z różnych kopalń i miejscowości:

 

Nasze miasto - EMERALD - podczas powodzi w 2010 roku

 

Dla zainteresowanych tematem tutejszych kopalń, przepisów itp. zapraszam na rządową stronę:

http://mines.industry.qld.gov.au/default.htm



Jeden z ostatnich koni w kopalni podziemnej

 

 

Mt. Isa - nieco inny region, jednak najbardziej znane miejsce w Australii

 

Poniżej kilka zdjęć z campów na których mieszkają górnicy: